Müze yaya yoluna paralel konumlanır ve mimarlık müzesiyle arasında oluşan boşluk avlunun gölete açılan devamı haline gelir. Mimarlık müzesiyle otoparklar arasındaki alan da fesitival alanının güneyindeki yeşilin devamıdır. Mimarlık Merkezi binası biçimsel bir mimarlık gösterisi sergilemek yerine oldukça sade ve şeffaf kurgusuyla üretim mekanı tarif eden bir hangar, açık-esnek ve bütünleşik bir yapı olarak yorumlanmıştır.  Yapının girişi geçici sergilerin yapıldığı yüksek bir holdür. Yapının gölete bakan ucunda ise atölyeler yer alır. Atölyelerin müzeye bakan terası açık üretim mekanı iken atölyelerin üstünde ise derslik hacimleri yer alır. Yapının avluyu sınırlayan diğer kolu hem avluya hem de gerisindeki yeşile açılan çok amaçlı salonu ve üst kattaki mimarlık kütüphanesini barındırır.

 

 

Müze kurgusunu belirleyen ise Sinan ve yapılarının nasıl sergilenebileceği olmuştur. Sinan’ın cami yapılarındaki mekan kurgusu ve strüktürü hafifleterek yapmaya çalıştığı tek ve bütünsel mekan oluşturma arzusu burada bir süreklilik olarak ele alınmıştır. Sergi mekanlarının oluşumunda Sinan yapılarıyla ilgili genelde yapılan dönemsel ayrım sürdürülmüştür.  Girişten ulaşılan ilk sergi mekanı ÇIRAKLIK salonu bir amfi ile KALFALIK salonuna, bu mekan ise USTALIK salonuna akar.